Ένα ενδιαφέρον άρθρο από μια μητέρα για τη διαφορετική οπτική που έχουν οι γονείς από τους «ειδικούς» ανά τον κόσμο σε θέματα εκπαίδευσης. Τι θέλουν οι γονείς από το σχολείο;
Σύμφωνα με την Helen Gym, η πλειοψηφία όσων ασχολούνται με το σχεδιασμό του αναλυτικού προγράμματος, αλλά και εν γένει του εκπαιδευτικού συστήματος των χωρών, επικεντρώνουν σε αριθμητικά σύνολα και μετρήσεις, που προκύπτουν από διάφορες έρευνες και στατιστικά, για να δημιουργήσουν ένα «ποιοτικό» σχολείο. Ωστόσο, οι γονείς δεν ενδιαφέρονται για τα νούμερα, αλλά για τα παιδιά τους…
«Δεν μπορώ να σας πω την ακριβή βαθμολογία της κόρης μου από τα περσινά διαγωνίσματα. Δεν μπορώ να σας πω το όνομα του αναλυτικού προγράμματος που εφαρμόζει το σχολείο της για τα μαθηματικά και την ανάγνωση. Δεν γνωρίζω την μισθολογική κλίμακα καθενός από τους καθηγητές της κι αν αυτό συμβάλλει στην έλλειψη ή την παρουσία του ενθουσιασμού τους μέσα στην τάξη. Να τι μπορώ να σας πω για την εκπαίδευση της κόρης μου.
Μπορώ να σας πω το όνομα του καθηγητή ιστορίας που την ενέπνευσε αυτή τη χρονιά, το βιβλίο που λάτρεψε και μιλούσε συνέχεια γι’αυτό και το θέμα της έκθεσης που κόπιασε για να γράψει ξανά και ξανά.
Μπορώ να σας πω ποιοι καθηγητές έβαλαν εργασίες για το σπίτι που έκαναν τα οικογενειακά μας βράδια μίζερα και τα κοινωφελή σχέδια που έβγαλαν ολόκληρη την οικογένεια έξω να καθαρίζει τους δρόμους ή να προετοιμάζει τον κήπο.
Μπορώ να σας πω πως ένιωσα όταν ο διευθυντής ανασήκωσε τους ώμους του αδιάφορα όταν παραπονέθηκα ότι σπρώξανε την κόρη μου κι έπεσε από τα σκαλιά (φύγαμε από αυτό το σχολείο) και πως ένιωσα όταν ο νέος διευθυντής στεκόταν έξω από το σχολείο για να χαιρετίσει ονομαστικά όλα τα παιδιά που έμπαιναν κάθε πρωί.
Μπορώ να σας πω ότι η μητέρα μου έκλαψε όταν η χορωδία του σχολείου τραγούδησε ένα παραδοσιακό Κορεάτικο τραγούδι και ότι λάτρεψα κάθε ήχο της σχολικής ορχήστρας.
Μπορώ να σας πω όλα αυτά τα πράγματα, γιατί ως γονέας πιστεύω πως η ουσία ενός ποιοτικού σχολείου βρίσκεται στην εκπαιδευτική του αποστολή, η οποία αναγνωρίζει την εκπαίδευση ως μια δυναμική διαδικασία και τη σχολική καθημερινότητα ζωτικής σημασίας τόσο για τα παιδιά όσο και για τις οικογένειές τους.
Όλα αυτά όμως δεν αποτελούν προτεραιότητα στις εθνικές συζητήσεις περί εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Για πολλούς γονείς τα στοιχεία που συνθέτουν ένα ποιοτικό σχολείο βρίσκονται σε απόλυτη αντιπαράθεση με αυτά που ακούγονται για τις μεταρρυθμίσεις:
Ενώ οι γονείς μιλούν για προγράμματα πλούσια σε τέχνες, επιστήμες και ιστορία, οι πολιτικοί μιλούν για την κάλυψη των βασικών γνώσεων με αναλυτικά προγράμματα τύπου «ό,τι ισχύει για το ένα, ισχύει και για τα υπόλοιπα».
Ενώ εμείς μιλάμε για παιδιά με κριτική σκέψη και δημιουργική επίλυση των προβλημάτων σε έναν περίπλοκο και δυναμικό κόσμο, αυτοί μιλούν για την πρόσληψη εταιριών δισεκατομμυρίων δολλαρίων για τις εξετάσεις που θα διεισδύσουν σε κάθε πτυχή της διδασκαλίας και της μάθησης και θα χωρέσουν την ιδέα της γνώσης σε ένα βαθμό διαγωνίσματος.
Ενώ εμείς μιλάμε για τάξεις με λιγότερους μαθητές που θα βοηθούσαν στη ανάπτυξη καλύτερων σχέσεων μεταξύ καθηγητών και μαθητών, αυτοί μιλούν για μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων και αποτελεσματικότητα.
Ενώ εμείς μιλάμε για τη ανάγκη ύπαρξης έμπειρου, σταθερού και επαγγελματικού διδακτικού προσωπικού με προετοιμασμένους καθηγητές που έχουν σε βάθος γνώση του αντικειμένου τους και είναι αφοσιωμένοι στο έργο τους, αυτοί μιλούν για προσωρινό διδακτικό προσωπικό ή εκπαιδευτικούς συμβούλους.
Ενώ εμείς μιλάμε για βιώσιμη αλλαγή βασισμένη σε πολιτικές που αποδεδειγμένα λειτουργούν, οι πολιτικοί και ο ιδιωτικός τομέας απαιτούν δραματικές και αποδιοργανωτικές αλλαγές που δεν βελτιώνουν και πολύ τις εκπαιδευτικές εμπειρίες των παιδιών».
Πηγή: edition.cnn.com
